Skrajnie prawicowe ruchy polityczne rozpowszechniają fałszywe twierdzenia, że kryzys klimatyczny jest wynikiem wzrostu populacji w krajach Globalnego Południa. Prawda jest odwrotna: to wysoka konsumpcja w bogatych krajach – zarówno obecnie, jak i w przeszłości – jest główną przyczyną degradacji środowiska. Społeczności krajów Globalnego Południa mają znacznie mniejszy wpływ na środowisko, zwłaszcza tam, gdzie ludzie mają ograniczony dostęp do energii elektrycznej, dóbr i transportu.

Fałszywe twierdzenia ekofaszystowskie są wykorzystywane do uzasadniania zaostrzenia kontroli granicznych, błędnie przedstawiając skutki kryzysu klimatycznego – takie jak przymusowe przesiedlenia spowodowane katastrofami i konfliktami – jako ich przyczyny. Ruchy skrajnie prawicowe robią to, by realizować własne cele polityczne i wykorzystywać troskę ludzi o klimat do szerzenia szkodliwych ideologii.

Społeczności migrantów i krajów Globalnego Południa cierpią w nieproporcjonalnym stopniu z powodu skutków kryzysu klimatycznego. Polityka ekofaszystowska może pogłębić te problemy, wprowadzając jeszcze bardziej szkodliwe i dyskryminujące przepisy migracyjne, a jednocześnie pogarszając sytuację klimatyczną poprzez ignorowanie rzeczywistych przyczyn: niszczącej środowisko produkcji i konsumpcji.

Polityka ekofaszystowska może się nasilać w miarę jak społeczeństwa stają się mniej stabilne z powodu wstrząsów klimatycznych, a politycy i zwolennicy skrajnej prawicy oferują fałszywe rozwiązania w sytuacjach kryzysowych, gdy społeczeństwa są bardziej podatne i mniej zdolne do pociągania polityków do odpowiedzialności.

Społeczeństwa mogą być bardziej odporne na ekstremistyczną politykę, jeśli powszechnie rozumie się prawdziwe przyczyny kryzysu klimatycznego. Większa solidarność międzynarodowa, silniejsze wsparcie rządowe pomagające ludziom ograniczyć wpływ na środowisko oraz bardziej spójne, wspierające się i stabilne społeczności również przyczyniają się do budowania odporności na przejmowanie władzy przez ekstremistów.

Gracz z najniższą odpornością społeczną traci 1 odporność społeczną za każde 2 społeczeństwa w kryzysie na swojej planszy (zaokrąglając w górę).

Jeśli ten kryzys był odkryty w trakcie etapu lokalnego i gracze wsunęli pod jego kartę karty projektów lokalnych, ten efekt jest zmniejszony o 1 za każdą wsuniętą kartę.

Na przykład: 5 społeczeństw w kryzysie – 2 wsunięte karty = strać 1 żeton odporności społecznej.

• What is Ecofascism and Why It Has No Place in Environmental Progress (Earth.org)

• Climate denial is waning on the right. What’s replacing it might be just as scary (The Guardian)

• 📄 ‘Ecobordering’: casting immigration control as environmental protection, by Joe Turnerand Dan Bailey